Rabu, 12 Februari 2014

carpon2

"BASA MAMAH REK NGAJUAL IMAH"                      

Bubar ti sakola teh sok jadi hareneg, asa horoream mulang ka imah. Beda jeung babaturan siga nu jigrah. Geura we Revi, babaturan sakelas, teu sirikna lumpat balik ka imah teh, dina angkot ge asal kabawa we kajeun kabagean diuk ukur nember.
Cenah mah di imahna teh boga cocooan, dua anak ucing keur kumincir. Di imah kuring mah geus dua bulan ilang dangiang, diburuan ge asa teu hegar henteu ari barala mah da aya ari nu sasapu bae mah. Kekembangan dina pot siga nu alum. Dua minggu kaliwat Mamah masang plang hareupeun imah tina sesemplekan triplek, aya tulisan unina : Rumah ini akan dijual TP hub 08xxx. Kuring kacida ngagebegna basa maca eta tulisan, geuning imah teh rek dijual. Kakara sababaraha poe sanggeus plang dipasang Mamah betus ngabejaan pangna eta imah rek dijual, pajarkeun rek pindah. Betusna ukur kitu. Keur kuring mah asa teu kaharti naha bet kudu pindah jeung naha imah kudu dijual sagala?
Teu wani tatanya boh ka Mamah boh ka Apa, sieun kabarerang. Pedah eta sok kaciri siga nu keur pahereng-hereng, malah ampir dua bulan siga nu tara pati patanya, lamun teu penting-penting teuing mah. Tara ari ningali pasea mah, malah nepi ka umur kuring sapuluh taun asa can ningali Apa jeung Mamah patorong-torong komo pasea mah. Duka pedah era ku budak pantar kuring, duka kitu we meureun etikana. Kungsi eta ge Mamah jeung Apa siga nu keur parea-rea omong, tapi barang jol kuring mah jep we jempling. Apa harita tuluy kaluar, ka buruan ngadon sasapu, ari Mamah mah tuluy kadapur kadenge kaprak keprek ngumbahan piring. Kituna teh basa poe Minggu, da ari sapopoe mah boh Mamah boh Apa sok ka kantor. Kuring di imah ukur jeung Bi Saroh, istri tengah tuwuh nu kumawula di kolot kuring.
Kungsi aya Ua Uyuh ti Cimahi ngobrol uplek jeung Mamah, tuluy kuring ngilu masamoan, Ua Uyuh teh rada beda sikepna, ngusapan sirah bari rada ngeukeupan. Saur Mamah harita “ Jung ameng kaditu, ieu mah nuju ngobrol dewasa…”. Kuring ngoloyor kaluar nepungan barudak deui nu keur arulin di buruan. Tapi kadenge keneh cariosan Ua ka Mamah “ Tong luluasan kitu…karunya ka budak..dipikir we heula eta mah..” Kuring teu ngarti naon maksudna. Kitu deui basa kuring dibawa ka Aki ku Apa, kecap tong luluasan karunya ka budak teh kadenge deui, eta mah ti Aki jeung ti Nini. Enya da dihenteu-henteu ge kuring teh geus umur sapuluh taun, sakola ge geus kelas lima. Aya hal hal anu pikahartieun ari ngadenge obrolan kolot tapi aya oge nu matak baluweng, teu kaharti. Lamun tea mah sagala tindakan kolot teh aya pakaitna jeung kuring nu jadi budakna, atuh matak naon mun brukbrak we ngabejaan. Kuring teh budak nunggal nu aya, kungsi rek boga adi lalaki ngan waktu Mamah ngandeg sababaraha bulan tuluy kaluron. Nyaho lalaki teh pedah di USG ku dokter. Mamah harita nangis eueuriheun, bari dibeyeng ka rumah sakit. Asana mah waktu umur kuring keur lima taun waktu keur di TK kelas enol besar.

Aya tulisan hareupeun imah yen imah rek dijual teh karasa ngaganggu, loba tatangga nu tatanya, loba tamu nu teu wawuh. Atuh kitu deui babaturan ge loba nu nanya, komo Heri mah, babaturan lalaki nu imahna kahalangan opat imah, remen pisan tatanya. Malah mun ulin ka imah teh sok hayoh we nangtung hareupeun tulisan, kungsi ngomong “sugan we unggal poe ge ieu tulisan teh aya keneh”, kuring malik nanya naon maksudna. Ari pokna enya lamun ieu tulisan aya keneh didieu hartina imah teh can payu, hartina Rere can pindah. Rere teh nenehna ngaran kuring ari lengkepna mah Rainy Ramadhani, ceuk apa, dibere ngaran kitu teh pedah basa kuring diborojolkeun keur bulan puasa bari keur ngaririncik hujan, tuluy di imah sok disebut Rere eta teh singgetan tina er-er dibaca tibalik. Kungsi tulisan imah rek dijual teh ku apa dilaan, tapi ku mamah dipasangkeun deui, dipakukeunana ge ditakol ku batu ti sisi jalan, da palu diteangan teh teu kapanggih, duka mun disumputkeun ku apa mah. Mun Mamah balik ti kantor sok mawa kotak kardus urut nu gede, tara loba mawana teh paling dua atawa tilu, keur engke ngepak
barang cek mamah teh. Nepa ka di dapur numpuk, disusun rapih, ditalian ku plastik.

Diwawaas mun kudu pindah imah teh karasa haroreamna, boa boa sakola ge kudu pindah. Nu matak nyeblak kana hate mah beurat ninggalkeun ade Ira, anak tatangga umurna kakara dua taun, apet pisan ka kuring. Mun kuring balik ti sakola sok keukeureuweut kana tas, neangan buku bari tutunjuk menta dipangmacakeun dongeng. Imahna pagigir-gigir pisan, malum imah kopel. Jadi lamun kuring balik sakola teh ade Ira sok geus megat, atawa miheulaan ulin di imah kuring dibarengan ku mamahna. Lucu ade Ira teh, ngomongna balelol keneh, ngan siga capetang, loba tatanya. Nyebut ka kuring Tet Lele, maksudna mah Teh Rere, lantaran cadel kadengena Tet Lele. Mun kuring keur nganggeuskeun PR sok miluan tapi tara ngaganggu, malah siga nu kerung milu mikiran. Mun kaciri kuring geus anggeus ngagawekeun PR, ade Ira sok tuluy emprak, siga nu atoheun lantaran sok terus dipangmacakeun dongeng. Kacipta mun kuring pindah, kuring kudu papisah jeung ade Ira. Meureun kuring bakal leungiteun ku anu ngajemput di lawang panto, meureun ade Ira bakal nananyakeun. Basa pere sakola ge kuring ka imah nini di Cicalengka, mamahna ade Ira kudu hayoh nelepon ka kuring, malah menta dipangdongengkeun dina telepon. Ari dongengna mah pira ge sakadang peucang jeung sakadang kuya, paling ge ukur tilu dongeng nu kuring apal, jeung nu aya dina buku ge eta keneh eta keneh. Duka teuing kunaon
atuh ade Ira resep resep teuing dipangdongengkeun ku kuring, padahal mamahna ge osok ngadongeng. Ngeusian imah teh geus aya kana dalapan taun mah, kitu teh saur mamah, mimiti ngeusian imah teh waktu kuring kakara umur dua taun, nya meureun saumur jeung ade Ira ayeuna. Gues loba kajadian nu kuring inget keneh, asana waktu kuring kelas hiji, usum ngijih, ka imah teh aya bangkong leutik, bancet tea. Anclog-aclogan, ngadeukeutan kuring nu keur anteng lalajo televisi, barang katingali kuring ngajerewet tarik, bari ngejat, jedak teh sirah ngadagor korsi, atuh puguh kuring beuki ngajerit. Mamah sareng Apa ngajol, reuwaseun, disangkana aya naon. Kuring tutunjuk kana bancet, jeung ngusapan tarang nu buncunur balas tidagor. Apa ngoer bancet ku sapu nyere, ari Mamah mah ningalian tarang, terus ngusapan. Kuring ceurik teh rada lila, eta tuda nyeri tarang, ku Mamah dibalur ku beas cikur meunang ngarendos. Kuring sare dina pangkonan Mamah.
Aya kajadian lucu, harita subuh, kuring ge sare keneh, ti kamar mandi Mamah ngajerit, Apa nu nuju netepan subuh ge reuwaseun, nepi ka solat ge ebat. Kuring ge hudang da kagandengan ku Mamah nu ngagedoran panto kamar mandi. Sugan teh aya naon, sihoreng aya cacing di kamar mandi. Mamah mah barang panto dibuka teh tuluy ngabret kaluar bari bubulucunan pinuh ku sabun. Mun inget kadinya sok seuri sorangan, mamah ge sok gumujeng, komo Apa mah sok tuluy ngaledek ka Mamah bari ngehkey. Saur Mamah pangna sieun ku cacing teh pedah keur leutik Mamah kungsi cacingeun.
Nu dipikabeurat sejenna, eta ari poe Minggu pasosore, kuring sok ngaji di masjid, ari indit atawa balik sok bareng jeung Heri, dibonceng kana sepedah. Nepi ka babaturan mah ngajangjaruhkeun majarkeun kuring jeung Heri teh bobogohan, pasangan ideal cenah. Dijangjaruhkeun kitu teh kuring sok ambek, jejebris, tapi ari indit atawa ari balik teu bareng jeung Heri teh asa aya nu leungit, antukna keukeuh we sok silih tungguan. Heri teh sakolana kelas hiji di SMP, tadina di SD nu sarua jeung kuring, sok bareng kana mobil jemputan nu sarua deuih. Ari keur kuring mah aya untungna sosobatan jeung Heri teh, mindeng loba nanyakeun pelajaran. Nu karasa Heri teh tulaten pisan mun mere nyaho pelajaran. Da manehna mah kaitung murid nu nyongcolang, keur di SD ge sok jadi juara bae. Ceuk Mamah ge alus boga babaturan siga Heri mah, pinter jeung bageur. Buukna galing, jangkung ngan rada hideung pakulitanana. Kungsi dina maen drama basa acara Agustusan kuring dipasangkeun jeung Heri, atuh babaturan mani ear jeung suat suit sagala. Dramana niru-niru lenong bocah, caritana kuring jeung Heri jadi pasangan suami istri.

Loba kajadian nu kasaksian di imah ieu, nu jadi kenangan manis, keur kuring mah moal kapopohokeun. Kabayang keneh ngaclogna bancet, Apa ngoerkeun ku sapu sanyere, tempatna kuring tidagor. Tuh dina tangga eta kuring sok ngalangeu, diuk dina titincakanana, tangga ka luhur ka tempat pamoean. Ari Heri sok diuk dina jojodog bari mukaan buku. Geus baku Heri mah mun ka imah teh sok mukaan buku ensiklopedi Indonesia atawa buku seri ilmu pengetahuan sejen. Apa nu sok meulian buku tehm majarkeun bacaeun kuring mun geus gede.
Tah palebah dieu kuring sok dadagangan mangsa kuring keur sakola TK, kungsi Mamah ngagambreng nyeukseukan pedah kuring corat coret ku spidol dina tembok deukeut kamar mandi. Ari ayeuna naha imah rek dijual sagala, jeung kudu pindah deuih. Kungsi eta ge nanya ka Bi Saroh, sugan aya beja naon alesanana pang kudu pindah, Bi Saroh kekepehan teu apal, kalah malik nitah nanya ka Mamah atawa ka Apa. Eta ge da kungsi nanya ka Mamah ari jawaban Mamah teh engke ge mun Rere tos ageung pasti ngartos, ari nanya ka Apa jawabanana teh taroskeun we ka Mamah. Jawabannana asa teu pararuguh, ari maksa ka Mamah teu biasa deuih. Kahayang teh bejaan we alesanana nu asup akal keur pantar kuring nu kakara umur sapuluh taun, sabelas jalan. Sabenerna mah teu hayang sakabeh pasoalan kolot kuring nyaho, kalieur-lieur, tapi pan ari soal pindah imah sakuduna kuring nyaho alesanana. Nu pangdipikasieun teh lamun kudu pindah sakola, mangkaning tereh ulangan naek ka kelas genep. Kacipta pungak pinguk di sakola anyar, euweuh kawawuhan hiji hiji acan, kumaha mun aya tanyakeuneun, mangkaning jauh jeung Heri. Ari nanya ka Apa sok teu jelas nerangkeunana, da nganggap kuring teh siga mahasiswa nu geus sagala nyaho. Mun nanya ka Mamah kalahka cerewedna, antukna kuring sok keuheul sorangan.

Tadi isuk-isuk, Mamah katingali tos kuramas, ngagaringkeun rambut ku anduk bari ngadagoan kuring mandi. Ari rek indit pisan ka kantor Mamah ngarawel plang tulisan imah rek dijual, tuluy diasupkeun kana wadah runtah. Kuring ngahuleng sakeudeung, tuluy ngagabrug Mamah, kuring ceurik bakat ku atoh, teu tulus pindah. Indit ka sakola teh karasa hegar, sugema, euweuh kahareneg, hayang buru-buru panggih jeung Heri, hayang ngagorowok teu tulus pindah. Apa mah ningali kuring ceurik teh tuluy ngusapan, henteu ari cumarita mah. Teu, teu hayang tatanya kunaon eta plang dipiceun kana wadah runtah. Nu puguh mah atoh we nu aya.

puisi

"IBU"
Ibuu..dalam hening yang sunyi
Terlihat cahaya yang suci
Cahaya yang tak asing
Namun begitu indah terpancar

ibuu..
Rangkulan yang nyaman
Dekapan yang aman
Pelukan yang hangat
Begitu indah terasa

Keikhlasan mu yang nyata
Memberi makna dalam jiwa
Kasih sayangmu yang tulus
membuat hati begitu bahagia

Ibu..
kaulah malaikat tuhan
yangtercipta dalam nyata




"ANGIN SORE"
 
Hiliwir ngaheab semu dekeut
Mawa tiis mawa sayup kana dada
Hiliwir lir mawa kageugeut
Ngusapan langit nu rek reup tina beunta

Tiis satiis hate nu marengan
Tingtrim satingtrim raga nu ngeukeupan
Hiup ngahiliwir siga nungusapan
Mepende langit sangkan cahyana nutupan

carponn

"Kereteg Hate"




Cahaya bentang pating gurilap, bulan imut ngagelenyu ninggali kuring keur diuk di jandela kamar bari ngainghak ceurik, angina ngahiliwir karasa tiis, peuting ieu bet meuni asa endah katempona, tapi kunaon hate kuring bet meuni asa ripuh, rasa kaambek geus pinuh na ubun-ubun, kuring haying ngambek tapi teu bias, meureun kusabab kuring awewe jadi naluri kuring leuwih gede tibatan rasa amarah. Sarebu tanya minuhan pikiran kuring, naha bet ibu sareng bapa jadi teu ngawidian kuring ngilu pasanggiri eta, teu pira ngan saukur nulis jeung mikir, asa ku araraneh. Leuheung lamun diulahkeunnana the mun  kuring ngilu pasanggiri model anu gutak gitek di catwalk, kuring ge rada kaharti mun kitu mah, mung ieu mah aduh… ah pararusing, dug sek kuring ngarungkup dina simut.
Kongkorongooook….
Tok,tok,tok….    
“Teh gugah atos siang” kadenge sora indung  kuring ngagero bari ngetrokan panto, kuring ngaleret  kana jam, “Aduh jam 05.00” kuring reuwas, henteu biasana kuring hudang sabeurang kieu kuring nangtung tur muka panto bari wegah mun kuring  keur teu solat jeung sakola mah mereun kuring moal kaluar ti kamar sapopoe, arek jadi nyi komar we ha,ha. Kuring kaluar ti kamar tungkul bari jamedud, “Cu, kunaon bageur meuni jamedud kitu?” pok bapa kuring nanya, kuring ngan saukur imut ngagelenyu bari wegah, “Neng geulis, ibu mah teu ngawidian teh lain ulah tapi ibu nyaah sieun Neng kunanaon, apan Neng teh anak nu dipika deudeuh ku ibu sareng bapa jadi mataksieun lamun aya nanaon mangkaning Jogjakarta teh lain tempat anu deukeut”. Indung kuring ngadeukeutan bari ramisak ceurik, hal anu teu bias ku kuring ditempo teh nyaeta nempo ibu jeung bapa kuring ngaluarkeun cimata. Kuring nangkeup indung kuring tur pok ngomong “Ibu, Neng moal ngiring upami ibu sareng bapa teu ngawidian mah, hampura Neng tos salah paham ka ibu sareng bapa”. Kuring ngilu ceurik nginghak “Jung cu, jung bapa sareng ibu ngawidian demi kasuksesan Neng, doa ibu sareng bapa aya dina tiap langkah Neng”. Kuring bingah, kuring jangji moal ngecewakeun ibu sareng bapa, kuring pasti berjuang.
* *  *
         
Braaaak… kadenge aya nu ngebragkeun meja “Nisaaaaa….kerjakeun soal dihareup, ngalamun wae” kuring reuwas, katempo dosen kuring geus nangtung hareupeun kuring bari melak cangkeng, kuring karek nyadar yen tadi kuring keur ulin ka hayalan jaman baheula basa kuring SMA, ayeuna kuring geus jadi panulis, 3 novel jeung 1 kumpulan carpon kuring geus di publikasikeun jeung meunang respon anu alus ti masarakat. Kuring Annisa, umur kuring ayeuna 20 taun, kuring kuliah di salah sahiji universitas di kota Bandung jurusan Sastra jeung Bahasa semester 4. “Nisaaa hayoh kahareup cicing wae !” dosen kuring ngambek, kuring buru-buru ngajawab bari tungkul sieun “Tapi pa, kuring teu acan paham” ayeuna dosen kuring ngaleret ka sakabeh murid nu aya di kelas “Sok, saha anu arek ngabantuan Nisa ngerjakeun soal di hareup?” tantang dosen eta, jep sakabeh murid jempling “Kuring Pa” ceuk hiji sora ti tukang, kuring ngaleret ka tukang wahh… saha eta  anu arek ngabela kuring, aya rasa atoh dina hate kuring sabab kuring aya nu ngabela. Sangges kajadian eta kuring jadi deukeut jeung jalma anu ngabelaan kuring kamari, jalma eta teh ngarana Sam, biasa di sebut kitu tapi ngaran aslina mah Samuel cenah.
          Jadwal kuliah geus beres, kuring buru-buru rek balik tapi pas rek kaluar gerbang kampus, breeeetttt,, hujan gede jadi kapaksa kuring ngiuhan heula, muga we hujanna sakeudueng, “Nisa…” kuring reuwas, aya anu nepak taktak kuring, “Eh” kuring ngereret “Ah, Sam geuning, aya naon?” kuring bingung nempo manehna aya didieu oge, “Gak apa-apa ko Sa he,he” manehna imut, aduh meuni lucu katinggalina, aduh kuring mikir naon sih, entong kitu Nisa hayoh istigfar. Sam lain asli urang Sunda, manehna katurunan Tionghoa jadi teu aneh lamun panonna rada sipit tur kulitna bodas, manehna can rada bentes ngomong sunda jadi bahasana sakapeung campuran, Indonesia jeung sunda. Kadenge sora adan ngumandang kuring niat arek solat heula bari nungguan hujan, “Eh Sam, punten Nisa bade awoh ashar heula nya ka masjid” kuring ngaleos ninggalkeun Sam anu katempona rada bingung ngartikeun omongan kuring bieu.
Di mesjid kampus
“Assalamualaikum wr.wb” astagfirullah, kuring ngajenghak reuwas pas salam kadua tanda beres solat pameunteu kuring pasangrok jeung pameunteuna Sam, aduh ti iraha budak ieu di dieu, ;’Haaah, Sam ngareureuwas” kuring ngagebug leungeunna “Sam terang timana Nisa aya di dieu? aduh make kadieu sih ieu budak pan ieu mah tempat khusus akhwat” kuring ngomong bari nyiwit pipina “Aduh Nisa sakit” ceuk manehna bari ngusap pipina nau di ciwit bieu ku kuring, kuring ngan bisa seuseurian nempo manehna nyerieun, ha,ha.. “Nisaa kamu lagi apa tadi? Ko pake baju putih kaya pocong aja, hi,hi” manehna nanya bari ngeleg “Ih Sam, (kuring jamedud) tadi kuring solat, solat teh ibadah anu wajib di laksanakeun ku sakabeh umat muslim, kin cerita lengkepna di jalan we nya isin di dieu mah seueur jalmi” kuring jeung Sam tuluy indit kaluar. Loba pisan pertanyaan anu di ajukeun ku manehna ka kuring soal agama, kuring malum da kuring jeung manehna mah beda agama, agama manehna mah keristen.
          Lila beuki lila kuring jadi deukeut jeung manehna, aya rasa anu beda dina hate Lmun kuring ninggali raray na, kuring bingung rasa naon eta, nu jelas rasa ieu hoyang pisan lamun nempo manehna bagja. Kuring leumpang ka kelas bari ngabogaan rasa bagja, sabab rek papanggih jeung pujaan hate anu dipikaheman geus saminggu kuring teu papanggih jeung manehna, sugan we poe ieu mah aya. Satepina di kelas, kuring lurat-leret ka sakuriling kelas tapi teu katempo anu di tutungguan teh, ah meureun can datang hate kuring ngabatin. Bet aya rasa karingrang ngarungkupan. Kaluar ti kelas, kuring buru-buru ka kost an, jarak ti tempat kuliah ka kost an kuring teh deukeut. Jadi, bisa kalampah ngan saukur ku leumpang. Rencana na ti kost an kuring rek neang Sam ka imah na, sieun aya kajadian nu teu dipikahayang nimpa ka manehna, das sms kuring teu di bales, telepon oge teu di angkat.
          Tok,tok,tok…“Punten” kuring ngetrok panto bari ngagero, kadenge panto dibuka “Iya, eh ini Neng Nisa ya? mari masuk” ceuk nu muka panto ramah, haaaah kuring reuwas, naha anjeunna nyaho yen kuring teh Nisa apan kuring  teu  acan pernah kadie, nyaho imahna ge  karek bieu ti babaturan kuring. “Oh muhun” kuring ngan saukur bisa imut tapi hate mah ringrang maratan langit, tuluy kuring asup bari olohok waah.. bener ieu teh imah Sam aduh gede pisan subhanallah kawas istana, “Neng Nisa silahkan duduk, sebentar bibi panggilkan dulu ibunya” oh jadi eta pembantuna, tapi dangdananna keren kos lain pembantu, tuluy pembantu eta indit. Teu kungsi lila, “Assalamualaikum” katinggali aya awewe saumuran indung kuring nangtung di hareupeun kuring “Waalaikumsalam” buru-buru kuring ngajawab “Oh ini Nisa ya? Samuel sering cerita tentang Nisa, katanya Nisa baik,cantik, keliatannya Sam sayang sekali sama Nisa, kalau Nisa gimana sama Sam?” kuring reuwas maratan langit, ieu indungna Sam? Haah.. naha make kerudung apan keluargana Sam agamana keristen, kuring masih keneh bingung tur ngajawab “Muhun ibu, Nis age nyaah (jawab kuring bari lingsem) ehm, punten ibu upami Sam kamana atos 7 dinten teu lebet ka kuliah?” ngadenge pertanyaan eta indungna Sam cicing, wah aya naon ieu kuring sieun,rasa ringrang balik ngarungkupan kuring, aya naon? Sarebu tanya jeung kasieun minuhan pikiran kuring. “Nisa ayo ikut ibu, ada sesuatu yang mau ibu tunjukkan tapi ibu gak bias bilang sekarang” indung Sam langsung nangkeup kuring, kuring teu ngarti naon maksudna tuluy indungna pok ngomong “Terimakasih ya sayang” cimata langsung ngucur ti mata indung Sam. Sam? kamana anjeun?
          Sapaparat jalan kuring ngan bisa tungkul sabari maca kalimah kalimah zikir, sakapeung indungna Sam nyekel leungeun kuring tanda nenangkeun. “Nisa kita sudah sampai” kuring beunta tuluy luak lieuk kasakuriling tempat eta, naha indung Sam ngajak kuring ka pasantren kieu, kuring leumpang nuturkeun indungna Sam, indungna Sam ngetrok ka hiji panto, bray panto eta di buka, kuring olohok kasengsem “Sam” bener anu diuk eta Sam? subhanallah kasep pisan, manehna make gamis jeung peci bodas meuni rapih katinggalna, “Nisa” indungna Sam ngagupayan ngajak diuk ka kuring tuluy indungna Sam nyaritakeun naha Sam bet aya di dieu, manehna jeung kulawargana ayeuna geus islam, subhanallah kuring bingah kabina bina, saurna Sam berubah gara-gara kuring, Sam nyaah pisan ka kuring, kulawargana ge teu nentang basa Sam mutuskeun rek asup islam malah kulawargana ngilu asup islam.
          Di taman kawasan pasantren eta kuring leuleumpangan jeung Sam, aduh kuring teu kiceup kiceup nempo dirina subhanallah sababaraha kali kuring ngucap kalimah eta (aduh kuring meuni sungguh terlalu ha,ha) di tengah tengan jalan Sam  ngeureunkeun leumpangna tuluy malik neteup kuring, kuring asa risih di kitukeun ku manehna “Nisa ayeuna urang tos saagama, Nisa hoyong teu jadi bidadari anu maturan hirup Sam salilana dunia sarta aherat?” kuring lingsem tanda satuju.

sajak sunda


"Hariring Ati "
Hiup angin pasosore
Mawa tiis kana batin
Angin nu ngahiliwir
Duh panutan

Hujan leutik ngaririntik
Mawa sedih kana ati
Kuring nu ceurik ngageuri
Duh panutan

Kuring ceurik mikiran anjeuna
Kuring hariwang mun seug tepi kadieu
Cinta urang ancur salilana
Csih urang ancur salawasna

Duhhh gusti
Panggihkeun kuring jeung kabagjaan 2x

Minggu, 09 Februari 2014

puisi 2 "GURU"

GURU

engkau bagai purnama
yang bersinar di malam kelam
kau tembus kegelapan
dengan cahayamu
ilmumu kearifanmu
dan kebijaksanaan mu
         semangatmu adalah senjata
         yang mendobrak dinding kebodohan
         berantas kemiskinan
         singkirkan kesengsaraan
kau tentang kemungkaran
kemaksiatan kesewenang-wenangan
dan penindasaan
guru....
langkahmu pasti
jiwamu suci
tugasmu sejati
jasamu abadi








by. maya kp